امام فخر رازي در كتاب تفسير كبير مي نويسد:و از جمله ي فراريان, عمر بود, البته او از پيشگامان در فرار نبود و خيلي هم دور نشد, بلكه در بالاي كوه ثابت ماند تا وقتي كه پيامبر ( صلي الله عليه وآله وسلم ) از كوه بالا رفتند. از ديگر فراريان, عثمان بود كه همراه با دو نفر از انصار به نام هاي سعد و عقبه, فرار كردند تا به مكان دوردستي رسيدند و پس از سه روز بازگشتند . (2) چنان كه كاملا روشن است, بزرگترين علماي مخالفين شيعه, به فرار عمر در جنگ احد, تصريح كرده اند و جاي هيچ ابهامي در اين زمينه نيست. حال بايد از كساني كه مدعي شجاعت عمر بن خطاب هستند, سوال كرد: آيا شما از اين ماجرا اطلاع داريد؟ چگونه مي توان كسي را كه در جنگ فرار مي كند و رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم را تنها مي گذارد, شجاع ناميد؟ آيا معني شجاعت تغيير يافته يا تعصب و لجاجت, راه را بر درك حقيقت بر شما بسته است؟..

بخاري و مسلم در صحيح خود (در باب تيمم ) آورده اند كه مردي در خلافت عمر به نزد او آمد و گفت: من جنب شده ام و آبي نبود كه غسل كنم چه كار بايد انجام دهم ؟ عمر گفت: هرگاه آب نيافتي نماز نخوان !!! عمار ياسر حاضر بود گفت: اي عمر! يادت نيست كه در فلان سفر من وتو به حسب اتفاق احتياج به غسل پيدا كرده بوديم. تو به علت نبود آب نماز نخواندي و من چون گمان كردم كه تيمم به جاي غسل است و همه بدن را به خاك بايد رسانيد در خاك غلطيدم و نماز خواندم. وقتي خدمت حضرت رسول صلي الله عليه و آله رسيديم تبسم نمودند و فرمودند: يا عمار! در تيمم همين قدر بس است كه دستها را بر زمين زنند و به هر دو كف دست پيشاني را و بعد از آن با كف دست چپ پشت دست راست و با كف دست راست پشت دست چپ را مسح نمايند. وقتي عمار اين حكايت را نقل كرد. عمر گفت: اي عمار! از خدا بترس! عمار گفت: اگر امر ميكني نقل اين حديث نكنم. عمر گفت: واگذاشتيم تو را به آنچه ميخواهي. (2) اين درحاليستكه كه در قرآن آمده: فان لم تجدوا مائا فتيمموا صعيدا طيبا. و رسول خدا صلي الله عليه و اله بسيار گفته بودند كه اگر آب نباشد تيمم كنيد. ..

سيوطي در كتاب تفسير الدر المنثور در تفسير آيه 155 سوره آل عمران, مي نويسد:عمر, روز جمعه, سوره آل عمران را خواند وقتي به اين آيه رسيد, كساني از شما كه در روز روبه رو شدن دو جمعيت با يكديگر ( در جنگ احد ), فرار كردند, شيطان آنها را بر اثر بعضي از گناهاني كه مرتكب شده بودند, به لغزش انداخت گفت: وقتي روز احد, مشركان را شكست داديم, من فرار كردم تا اين كه از كوه بالا رفتم و همانا خود را ديدم كه همانند بز كوهي, از كوه بالا مي روم و مردم ندا مي دادند كه محمد ( صلي الله عليه وآله وسلم ) كشته شد پس اين آيه نازل شد . (1) شما که طرفدار عمر هستید عمری که از جنگ فرار میکرده ایا چنین کسی لایق خلافت بر مسلمین هست یا نه؟ انصافتان کجاست کسی از ترس جان خویش رسول اعظم حضرت محمد صلی الله علیه واله را در بین کفار میگذارد آیا لایق خلافت است یا نه؟ انصافتان کجاست اگر نعوذ باالله پیامبر در حمله کفار شهید میشدند ایا اثری از اسلام باقی می ماند یا اینکه باز ابوبکر و عمر فراری از جهاد می امدند و خلیفه مسلمین میشدند؟ باز انصاف این است شما از شجاعت کسی بگویید که فراری جنگی بوده و از جانش ترس داشته که کشته شود؟ اگر این است هر کار است انجام دهید. داستان حالبی به ذهنم امد شخصی خوابیده از رودی اب میخورد و عالمی از انجا عبور میکرد، عالم رو کرد و به مرد گفت اینگونه اب نخور عقلت کم میشود مرد پاسخ داد عقل چیست؟!!!! عالم گفت چیزی نیست آبت را بخور....... کسی که میخواست گرفت..

نقل كرده اند كه احمد بن حنبل مي گفت:فضايلي كه براي علي بن ابيطالب آمده است. براي هيچ يك از صحابه ديگر رسول الله نيامده است.أحمد بن حنبل يقول ما جاء لاحد من أصحاب رسول الله صلي الله عليه وآله من الفضائل ما جاء لعلي بن أبي طالب رضي الله عنه(1)و نيز گروهي چنين نقل كرده اند:آنقدري كه از پيامبر _ صلي الله عليه و سلم _ درباره فضائل علي(رضي الله عنه)با سندهاي صحيح آمده, درباره هيچ يك از صحابه نيامده(2) و اين حقيقت را احمد بن حنبل و نسائي و نيشابوري و ديگران تصريح كرده اند.مگر عقل شما نمي گويد. شخص افضل بايد بر مفضول برتري داشته باشد؟پس چرا علي بن ابيطالب (افضل) بر برخي ديگران كه مفضول هستند. نزد اهل سنت برتري ندارد؟ . . . . . (المستدرك - الحاكم النيسابوري - ج 3 - ص 107- طبعة مزيدة بفهرس الأحاديث الشريفة/نظم درر السمطين - الزرندي الحنفي - ص 80/تفسير الثعلبي - الثعلبي - ج 4 - ص 81- دار إحياء التراث العربي/تاريخ مدينة دمشق - ابن عساكر - ج 42 - ص 418- دارالفكر/الكامل في التاريخ - ابن الأثير - ج 3 - ص 399- دار صادر/المناقب - الموفق الخوارزمي - ص 11- مؤسسة النشر الإسلامي/مطالب السؤول في مناقب آل الرسول (ع) - محمد بن طلحة الشافعي - ص 172- دار الأسوة)(2)ينابيع المودة لذوي القربي - القندوزي - ج 1 - ص 9- دار الأسوة/فتح الباري - ابن حجر - ج 7 - ص 57- دار المعرفة/تحفة الأحوذي - المباركفوري - ج 10 - ص 144- دار الكتب العلمية..